Nat Gras

We rijden langs onverlichte wegen. Steil omhoog, steil omlaag. Door het donker.
Opeens zie ik iets bekends en staan we voor onze camperplaats.
In het dorpje is het stil. Enkele lichtjes her en der.
Ik til het hek omhoog en Agnes rijdt de binnenplaats op.
Voor uw beeldvorming; de binnenplaats telt twee muren en twee hekken.
Het is nagenoeg vierkant. In het midden staat een kale boom.
Daaromheen een cirkel met gras. Nat gras.
Daaromheen een grindpad. Eveneens nat.
Daaromheen wederom nat gras.

Als Agnes ergens rijdt waar wij minder dan drie meter om de camper heen hebben,
stap ik even uit. Ik sta dan letterlijk aan de zijlijn.
Ik kijk, ik zwaai, ik roep, ik ren en geef mijn adviezen door. Zo ook hier.
We wilden vermijden dat Agnes de takken van de kale boom zou raken.
Dus nam ze de bocht vrij ruim. Ze reed aan de buitenrand van het pad.
Toen kwam er één wiel in het gras en toen was het klaar.
Geen grip meer. De banden draaiden dol in de drassige modder.
De camper stond ietwat scheef.
Voor uw beeldvorming; zó scheef dat bij een half uur liggen,
ofwel alle bloed naar het hoofd ofwel naar de voeten zou stromen.
Afhankelijk van welke richting wij liggen.

Achteruit, vooruit. De banden hadden geen houvast meer.
Nu waren wij slim (dat komt soms voor) en hebben wij destijds
twee rijplaten gekocht. In de veronderstelling dat dát het euvel zou verhelpen,
legde ik vol goede hoop deze platen achter de voorwielen en gebaarde naar Agnes dat zij in de achteruit zou rijden.
Inwendig telde ik al af.
Er gebeurde niets.
De banden echter trokken de rijplaten onder de wielen door.
Het linker voorwiel zat helemaal vast in de modder.
Hoe moest dat nu?
Voor uw beeldvorming; zo stonden wij daar tien minuten
van alles te proberen, terwijl de kinderen binnen
aan tafel lachten, zongen en plaagden.
Zij hadden trek.

Agnes zette de motor uit en kwam naast me staan.
Op mijn voorhoofd had ik een zaklamp met elastiek.
Dat maakte dat het er allemaal nóg dommer uitzag.
Maar niemand, naast ons, die het zag.
Ik deed mijn lichtje uit en verklaarde daarmee onbewust
dat ik geen licht meer had.

We baden samen in de miezer regen. 
"Heere, help ons hiermee. We weten niet wat te doen.
Maar U weet alles Heere. Redt ons hier uit. In Jezus' Naam, Amen"
Nogmaals proberen. Nog niets.
Toen hoorde ik het hek opengaan. Een zaklamp.
Het was de eigenaresse.
Vanuit het duister kwamen er kogels met franse volzinnen.
Ik werd fataal geraakt, want ik wist niets te antwoorden.
Zelfs geen 'petit peu'

Madame Bernadette kwam met haar mobiel en sprak tegen het scherm
en liet mij de zinnen in het engels lezen.
Ik snapte het. 
Van een afstand had ze alles gade geslagen.
Haar man kwam zó met de "kat kat" zo verstond ik.
Ze maakte gebaren van iemand die naarstig aan het stuur draait.
Ik dacht van alles, maar had geen idee.
Toen kwam haar man met een klein otootje de binnenplaats oprijden.
Met "kat kat' bedoelde zij "quatre quatre" oftwel vier keer vier.
Oftewel vierwielaandrijving.
Ik groette haar man met een voorbereide zin.
"Bonsoir Monsieur, Excusé moi" Hij heette 'Jean Luc' Meer Frans kan niet.
Ze zei; "hij is klein, maar erg sterk"
Ze bedoelde de auto.

Wat er toen gebeurde leek als een wervelwind.
De man bevestigde een ijzeren paal tussen zijn "kat kat" en onze trekhaak
en gebood ons te duwen.
Ook de buurman en zijn zoon kwamen helpen.
Twee echte fransmannen die louter frans spraken.
We zakten allen tot onze enkels in de modder, maar de camper bleef onbeweeglijk staan.
De man koppelde af. De vrouw sprak tegen haar scherm.
Ik las; "mijn man komt terug met zijn tractor"
Ik knikte dankbaar.
Ondertussen hadden onze kinderen de jas en schoenen aan en werden ze door Madame Bernadette naar een huisje gebracht
alwaar ze van een afstand mochten kijken.
Toen riep ze "tractor". Ik hoorde hem ook.
Hij reed de binnenplaats op. Het was maar een klein ding. Niets bijzonders.
Voordat we het wisten, werden we weer gemaand te duwen. 
Ja! Dat had effect! Ze riepen allemaal naar Agnes; 'Inversion! Inversion!"
Agnes keek verbaast naar mij. 
Ik riep; "ik denk dat ze bedoelen, in z`n achteruit"
Waarop zij een stoot gas gaf en de camper twee meter achteruit schoof.
Met beide wielen uit de blubber.
Een diepe zucht.
Voor uw beeldvorming; de bevalling van Christoph was
meer ontspannen.

Maar `t werk bleek nog niet klaar.
De tractor werd vóór de camper gereden en wederom sprak Madame naar haar scherm
en wederom moest ik lezen.
"hebben jullie de sleutel / haak?"
Agnes en ik hadden geen idee.
"hebben jullie een krik?"
Toen verscheen er een gloeilamp boven Agnes' hoofd.
"in de aanhanger"
Met het hele gezelschap liepen we naar de aanhanger
en openden de krik koffer.
Daarin vonden wij "de sleutel"
Rap nam Jean Luc het van me aan en draaide het voorin onze camper.
Hij bevestigde de haak aan zijn tractor en gaf een dot gas en
onze camper stond met beide benen op `t grind.

Wat een opluchting.
Ik bedankte allen hartelijk.
Geen enkel verwijt van hen allen.
Heerlijke hartelijkheid.
Madame Bernadette grapte even later nog;
"morgen harken, nu lekker slapen, een mooi
souvenir van het oude jaar"
Wederom stilte buiten de camper.
Binnen was het éxtra druk. Zeven hongerige monden!
Ik kon om 22.00u. nog gaan koken!

Toen ik de camperdeur achter mij dicht trok, dacht ik hardop;
"dank U Heere."